Μια νύχτα.

Η πτήση Σιγκαπούρη-Αθήνα διαρκεί 12.00 ώρες. Περίπου κατά μιάμιση ώρα περισσότερο απ'ότι η πτήση Αθήνα-Σιγκαπούρη. Η καθυστέρηση αυτή οφείλεται στο γεγονός οτι κινούμενοι από Ανατολή προς Δύση το αεροπλάνο ταξιδεύει αντίθετα με την περιφορά της Γης με αποτέλεσμα την επίδραση από την φορά των ανέμων που πηγαίνουν (στο βόρειο ημισφαίριο) από δυσμάς προς ανατολάς λόγω των δυνάμεων Coriolis. Πάντα όταν πηγαίνεις κόντρα στο ρεύμα υπάρχει και ένα τίμημα.

Είναι νύχτα. Οι επιβάτες ως επί το πλείστον κοιμόνται ή προσπαθούν να κοιμηθούν. Το στομάχι σου έχει φουσκώσει από τα noodles με γαρίδες, έχεις ήδη δεί δυο αμερικάνικες ταινίες και αναρωτιέσαι πότε θα βρεθείς πάλι στο ζεστό σου κρεββάτι. Γυρνάς στο κανάλι που δίνει τις πληροφορίες πτήσης. Βρίσκεσαι στα 43.000 πόδια και ο χάρτης δείχνει οτι πετάς πάνω από τα Ηνωμένα Αραβικά Εμιράτα. Προς στιγμήν αναρωτιέσαι αν αυτός ο χάρτης είναι αληθινός ή απλά βρίσκεσαι μπροστά από το laptop σου παίζοντας με το Google Earth. Άραγε φαίνεται τίποτα από εδώ πάνω? Κολλάς τη μύτη σου στο παράθυρο και φέρνεις τα χέρια γύρω από το πρόσωπο ώστε να μειώσεις στο μέγιστο τις αντανακλάσεις από το αν και χαμηλό εν προκειμένω δυσάρεστο φως της καμπίνας. Το θέαμα σου κόβει την ανάσα...

Η ατμόσφαιρα είναι πεντακάθαρη. Ο ουρανός είναι γεμάτος αστέρια, τόσα πολλά, τόσο φωτεινά, τόσο κοντά. Νοέμβρης μήνας και ο αστερισμός του Ωρίωνα δεσπόζει. Στρέφεις το βλέμα προς τα κάτω. Ένα επίγειο σμήνος αστεριών κείτεται κάτω από τα πόδια σου. Κίτρινα φώτα, τα φώτα της πόλης, δείγμα ανθρώπινης ύπαρξης, δείγμα ανθρώπινης εξουσίας. Είναι το Abu Dhabi, η πρωτεύουσα των Αραβικών Εμιράτων χτισμένη στις ακτές του Περσικού Κόλπου. Κλείνεις τα μάτια, παγώνεις την εικόνα και την χαράζεις στη μνήμη σου.  Μια εικόνα χίλιες λέξεις. Χίλιες. Όπως οι Αραβικές νύχτες. Χίλιες και μια. Η αποψινή.