Δευτέρα 22 Αυγούστου 2011

Ο Καντάφι και το στρώμα του μικρού Νικόλα

Ο μικρός Νικόλας, όπως κάθε σαββατοκύριακο, πήγε εκδρομή με την οικογένειά του. Το τελευταίο σαββατοκύριακο επισκέφτηκαν τα Σχοινάρια με σκοπό να κάνουν ένα ήρεμο διήμερο κάμπιγκ. Ο Νικόλας έπαιζε όλη μερά στην αμμουδιά και χαιρόταν τα καθαρά νερά του Λυβικού πελάγους. Φόρεσε τη μάσκα και τον αναπνευστήρα του και εκστασιασμένος παρατηρούσε δίπλα στα βράχια τους αχινούς, τα ψάρια, τα καβουράκια...
Καθώς νύχτωνε σηκώθηκε ζεστός νότιος άνεμος στη περιοχή. Οι ώρες περνούσαν κι ο άνεμος όλο και δυνάμωνε. Οι γονείς του μικρού Νικόλα με δυσκολία προσπαθούσαν σε μια γωνιά να στήσουν τη σκηνή τους για να μείνουν εκεί το βράδυ. Ο Νικόλας ήταν μικρός για να στήνει σκηνή, ήξερε όμως να φουσκώνει το στρώμα του με τη τρόμπα. "Νικόλα άσε το στρώμα τώρα, θα το πάρει ο αέρας!" "Όχι, θέλω να φουσκώσω το στρώμα μου!". Φςς-Φςς το στρώμα φούσκωνε κι ο αέρας όλο και δυνάμωνε. Φςς-Φςς, ο Νικόλας συνέχιζε πεισματικά. Φςς-Φςς μέχρι που βούουουμ ο αέρας έριξε κάτω τη σκηνή, πέταξε πέρα τη τρόμπα και σήκωσε το στρώμα ψηλά, ψηλά πάνω απ'τη θάλασσα και χάθηκε αριστερά πίσω απ'τα βράχια. "Το στρώμα μου!!!"
Δευτέρα πρωί και ο μικρός Νικόλας πίνει το γάλα στη κουζίνα του σπιτιού του. Από τα Σχοινάρια είχαν φύγει κακήν κακώς την επόμενη μέρα αφού αναγκάστηκαν απ'το δυνατό νοτιά να κοιμηθούν στο αμάξι. Που κόλλησε η δεξιά του ρόδα στην άμμο και φώναξαν τρακτέρ για το βγάλει. "Μπαμπά, πού πήγε το στρώμα μου?" "Πάει αυτό, Νικόλα. Το πήρε ο αέρας και το πήγε κάτω, στη Λιβύη." Πίνοντας το γάλα κοιτούσε στο χάρτη της κουζίνας πότε τη Κρήτη και πότε τη Λιβύη. Μακρύ ταξίδι που θα'κανε το στρώμα! Ξαφνικά, η πρωινή ρεπόρτερ στη τηλεόραση του τράβηξε τη προσοχή. "Το πού βρίσκεται ο Καντάφι παραμένει ακόμα άγνωστο. Υπάρχουν ωστόσο φήμες, οτι ο Λίβυος ηγέτης αργά το βράδυ εγκατέλειψε τη Τρίπολη και διέφυγε στο εξωτερικό." Ένα περίεργο παζλ ξαφνικά συνθέθηκε στο παιδικό μυαλό του Νικόλα. Ο νοτιάς, το στρώμα, η Λιβύη, ο Καντάφι... "Λες αυτός ο κύριος Καντάφι να βρήκε το στρώμα μου στις ακτές της Τρίπολης και μ'αυτό να διέφυγε από τη Λιβύη;"

Σάββατο 6 Αυγούστου 2011

Σημείο καμπής

Ξημερώνει. Στη Beauregard Avenue δεν ακούγεται τίποτα πέραν του ήχου από τα ροδάκια της βαλίτσας κυλιόμενη στο τσιμεντένιο πεζοδρόμιο. Ο σιδηροδρομικός σταθμός του Fribourg απέχει λιγότερο από 300 m. Παρότι η Βέρνη είναι η πρωτεύουσα της Ελβετίας, τα σημαντικά διεθνή αεροδρόμια της βρίσκονται στη Ζυρίχη και τη Γενεύη. Έτσι από το Fribourg για απ'ευθείας πτήση στην Αθήνα βολεύει το αεροδρόμιο της Γενεύης. Η αμαξοστοιχία ξεκινά στις 06:30. Fribourg - Lausanne - Geneva - Geneva Airport. 1 ώρα και 30 λεπτά ακριβώς.
Σιγά σιγά ο ήλιος ανατέλλει, ζεσταίνοντας την ατμόσφαιρα και διαλύοντας την πρωινή πάχνη. Αρχίζει να φαίνεται απ'το παράθυρο η διαδρομή που ακολουθείται διασχίζοντας το καντόνι του Fribourg. Απέραντο πράσινο, λόφοι, κοιλάδες, λίμνες, αγελάδες, παντού αγελάδες. Ηρεμία. Ηρεμία στα όρια της μονοτονίας. Τόση τάξη και τόση καθαριότητα. Σε σημείο να μοιάζει σαν ψεύτικη, λες και δε ταξιδεύεις σε μια χώρα που ζουν άνθρωποι αλλά σ'ένα σκηνικό ταινίας, σ'ένα κουκλοθέατρο.
Κάπου στα μισά της διαδρομής το οπτικό πεδίο περιορίζεται και πάλι από τα εκατοντάδες πανύψηλα έλατα καθώς το τρένο διασχίζει ένα δάσος. Κι ύστερα. Στο τέλος του δάσους, φτάνεις σ'ένα γεωγραφικό σημείο καμπής. Τα δέντρα γύρω εξαφανίζονται και βρίσκεσαι με μια απότομη πλαγιά κάτω απ'τα πόδια σου, κατάφυτη από αμπελώνες που κατεβαίνουν κλιμακωτά και καταλήγουν σ'έναν μεγάλο υδάτινο ορίζοντα περιτριγυρισμένο από τα αλπικά βουνά. Είναι η Lac Leman, μια από τις μεγαλύτερες λίμνες της Ευρώπης, μοιρασμένη ανάμεσα σε Ελβετία και Γαλλία, γνωστή και ως Lake Geneva αφού η πόλη της Γενεύης είναι κτισμένη στο δυτικό της άκρο.
Αμπελώνες στη lac Leman.
Αυτή η όμορφη εναλλαγή τοπίου, χωρίς κανένα στοιχείο να στο'χει διαμηνύσει, είναι εξαιρετικά αναζωογονητική. Και στη ζωή άλλωστε οι μικρές και ξαφνικές εκπλήξεις είναι που τη κάνουν πιο περιπετειώδη, πιο ενδιαφέρουσα. Κατηφορίζοντας τη πλαγιά και φτάνοντας στις όχθες της λίμνης, είναι εκεί κτισμένη η Λωζάνη, μια όμορφη μικρή πόλη κι όμως τόσο γνωστή είτε λόγω του κομβικού εμπορικού της ρόλου είτε ως τουριστικό θέρετρο. Από τη Λωζάνη το αεροδρόμιο της Γενεύης απέχει 45 λεπτά με το τρένο. Εκεί η πτήση της Ολυμπιακής περιμένει να αναχωρήσει από τη δροσερή και εύφορη κεντρική Ευρώπη και να μεταβεί στο ξερό, βραχώδες, κι όμως γεμάτο ζωντάνια Αιγαιωτικό τοπίο.
Είναι στιγμές που μια κίνηση είναι αρκετή ν'αλλάξει δραματικά τη ζωή μας. Μια πτήση, μια τηλεφωνική συνδιάλεξη, μια ερώτηση, μια μπύρα, μια λέξη, μια σιωπή. Πράγματα που μπορούμε πολύ εύκολα να κάνουμε κι όμως έχουν τεράστια δύναμη να μας ανατρέψουν το σκηνικό. Να βρεθούμε από στιγμή σε στιγμή σ'ένα απότομο σημείο καμπής της ζωής μας. Η σημαντικές αλλαγές στη ζωή είναι συνήθως συνδεδεμένες με πολύωρες διαβουλεύσεις, εσωτερικές αναζητήσεις και αποφάσεις κατόπιν ώριμων σκέψεων. Κι όμως ο αυθορμητισμός, η ειλικρίνεια και οι πράξεις χωρίς σχέδιο, χωρίς πολύπλοκη σκέψη μπορούν τελικά να έχουν εξίσου ή και μεγαλύτερα αποτελέσματα. Σίγουρα πιο αληθινά.

Τετάρτη 3 Αυγούστου 2011

"Συμφωνία του Σ"

Thinking by Ruben Morales

Σε συναντώ...
Σε ακούω...
Σου μιλάω...
Σε αγκαλιάζω...
Σε φιλάω...
Σε έχω...
Σε σφίγγω...
Σε αιχμαλωτίζω...
Σε απορροφώ...
Σε πνίγω...

Σε αγαπώ;

Jorge Bucay, Ιστορίες να σκεφτείς