Παρασκευή 31 Δεκεμβρίου 2010

Πάει ο παλιός ο χρόνος.

Ο κυρ Αντώνης περίμενε αρκετή ώρα στη πιάτσα μέχρι να'ρθει μια κούρσα. Με σβηστή τη μηχανή και τα παράθυρα ανοιχτά, κάπνιζε και παρατηρούσε τον κόσμο που είχε κατέβει στο κέντρο της πόλης, άλλοι για ψώνια της τελευταίας στιγμής, άλλοι για να κλείσουν οικονομικές εκκρεμότητες, άλλοι για βόλτα, άλλοι από συνήθεια. Κόσμος πάει κι έρχεται, κι ο κόσμος δεν αλλάζει. Και να που μια κυρία, μέτριου αναστήματος με πυκνά σγουρά μαλλιά, φουριόζα και φορτωμένη με τσάντες από το super market και το Hondos Center πλησίασε. "Είστε ελεύθερος?".
Βάζει μπρος στη ντιζελομηχανή και μπαίνει στη κεντρική λεωφόρο κινούμενος ανατολικά. Ανοίγει το ραδιόφωνο. "Δεύτερο Πρόγραμμα 99,2. Ειδήσεις. Τη νέα χρονιά υποδέχθηκαν με πυροτεχνήματα και εκδηλώσεις η Νέα Ζηλανδία και η Αυστραλία. Μήνυμα για «να φτιάξουμε και αυτή τη χρονιά που μας έρχεται μια καλύτερη κοινωνία, δικαιοσύνης και ανθρωπιάς» έστειλε ο πρωθυπουργός Γιώργος Παπανδρέου κατά την επίσκεψη που πραγματοποίησε στον Μη Κερδοσκοπικό Οργανισμό «Η Κιβωτός του Κόσμου». Ο πρόεδρος της ΝΔ, Αντώνης Σαμαράς, άκουσε τα κάλαντα από ποντιακά σωματεία και ευχήθηκε «Υγεία και αγάπη σε όλους, σε όλες τις οικογένειες. Αλλά, αυτή τη στιγμή, ο νους μου είναι κοντά κυρίως σε εκείνους που περνούν τις πιο δύσκολες στιγμές, τώρα, όταν όλοι οι υπόλοιποι λέμε 'χρόνια πολλά'». «Το 2011 θα κάνουμε ό,τι περνάει από το χέρι μας για να βοηθήσουμε να αναδειχθεί δυνατό το λαϊκό μέτωπο», τονίζει σε σημερινή δήλωσή της η γγ του ΚΚΕ Αλέκα Παπαρήγα . Οργανωμένη επίθ...."
Φτάνει πια. Όχι άλλες δηλώσεις. Όχι άλλο. Πόσο απάνθρωπο συναίσθημα οι ευχές να γίνονται ανεπιθύμητες, να καρφώνονται σα πρόκες στο μυαλό και στη καρδιά. Πού φτάσαμε...
Σταμάτησε στο φανάρι. Αλλάζει σταθμό στο ραδιόφωνο. "Κρητόραμα 97,9". Ακούγεται μια γνώριμη μελωδία από λαούτο. 

"Μέσα μου ο αέρας που φυσά δε λέει να ημερέψει.  
Μου ξεσηκώνει την καρδιά και μου σκορπάει τη σκέψη.
Σαν σπίθα από πυρκαγιά στα ύψη μ΄ανεβάζει
Κι έξω απ΄του κόσμου τ' όνειρο με μια σπρωξιά με βγάζει... "


Κυριακή 26 Δεκεμβρίου 2010

Σάββατο 11 Δεκεμβρίου 2010

Christmas Carols

Είναι αφόρητο με 31 βαθμούς θερμοκρασία να ψήνεις μελομακάρονα και κουραμπιέδες. Ειδικά αν έχει χαλάσει και ο κλιματισμός. Η Deppie όμως δε το'βαζε κάτω. Deppie από το Δέσποινα. Τηρούσε τα χριστουγεννιάτικα έθιμα και παραδόσεις, της θύμιζαν τα παιδικά της χρόνια. Αυτό βέβαια ήταν ένα γευστικό έθιμο, υπήρχαν άλλα που δε καταλάβαινε το λόγο ύπαρξης. Όπως το στολισμό του έλατου. "Γιατί να στολίζουμε χιονισμένα δεντράκια τη στιγμή που κάνουμε BBQ και βουτάμε στη πισίνα?". Η Deppie από μικρή ήταν αντιδραστική. Στο κατηχητικό αντί για Girl Scouts, τους ελληνικούς χορούς αντί για μπαλέτο και στα ντολμαδάκια για κολατσιό στο σχολείο. Αγαπούσε την Ελλάδα. Από πέρυσι κάνει save up money μήπως μπορέσει φέτος να πάει στο νησί. Έχουν περάσει 6 χρόνια. Απ'το καλοκαίρι που τέλειωσε το college.


-Να μάθεις γράμματα, να βρείς μια καλή δουλειά κι ένα καλό παιδί! [Καλό παιδί = Έλληνας]. Παπούτσι απ'το τόπο σου...
-Τόπος μου είναι και η Αυστραλία,  you know!


Προτιμούσε να βγαίνει με τους φίλους της στη King Street στο Newtown αποφεύγοντας συστηματικά τα εντέχνως στημένα προξενιά. Τελικά όμως το "καλό παιδί" της ήρθε out of the blue. Τον Harry τον γνώρισε σ'ένα christmas party της εταιρίας που εργάζεται. Harry από το Χαράλαμπος. Κανένας άνδρας μέχρι τότε δεν είχε καταφέρει να αγγίξει τον εσωτερικό της κόσμο, να καταλάβει τον τρόπο που σκέφτεται, να νοιώσει μαζί του αυτή τη πληρότητα, αυτή την απλότητα. Κανένας όσο ο Harry. Τυχαίο? Ή τα πρότυπα των γονιών της είχαν περάσει στο υποσυνείδητο όσο κι αν είχε αποστασιοποιηθεί  από αυτά?


[Ντρίιιιν]
-Hello?
-Deppie darling, τώρα σχόλασα, παίρνω το αυτοκίνητο and I'll meet you στο city σε καμιά ώρα, ok? Where are you?
-Oh my God, Harry! It's 17.30! Ξεχάστηκα στη κουζίνα. Ok love, τρέχω να ετοιμαστώ. See you there, ba bye!


Έκανε ένα γρήγορο shower, φόρεσε το καινούργιο της λινό φόρεμα κι έφυγε απ'το σπίτι. Κατέβηκε με το αμάξι μέχρι την αποβάθρα του Huntleys Point. Ευτυχώς το ferry δεν άργησε να έρθει. Η υγρασία κολλούσε πάνω στο δέρμα της. Κάθησε δίπλα στο παράθυρο. Από εκεί τουλάχιστον όσο βρισκόταν εν κινήσει την δρόσιζε ο αέρας. Φτάσανε στο Circular Quay. Ήταν 18.40. "I must hurry up". Βγήκε τρέχοντας στην αποβάθρα και κινήθηκε προς τη George st. Όταν έφτασε στο Martin place ήταν 19.00 ακριβώς. Πλήθος κόσμου είχε συγκεντρωθεί για την φωταγώγηση του χριστουγεννιάτικου δέντρου του Sydney. Η μπάντα του δήμου έπαιζε χριστουγεννιάτικα κάλαντα. Η μυρωδιά από τα καραμελωμένα μήλα της είχαν ανοίξει την όρεξη όμως έπρεπε να βρεί τον Harry. Το ραντεβού ήταν στο άγαλμα του άγνωστου στρατιώτη. Σπρώχνοντας όσο πιο ευγενικά μπορούσε πλησίασε στο μνημείο. Ο Harry ήταν εκεί. Αγέρωχος, με καστανά μάτια και μαλλιά. Το βλέμμα τους συναντήθηκε. Αμέσως άστραψε το ζεστό του χαμόγελο.


SIX...    FIVE...    FOUR...    THREE...    TWO...    ONE!!!!!!!

-Merry Christmas, darling!
-Merry Christmas, love...



Δευτέρα 6 Δεκεμβρίου 2010

Μια νύχτα.

Η πτήση Σιγκαπούρη-Αθήνα διαρκεί 12.00 ώρες. Περίπου κατά μιάμιση ώρα περισσότερο απ'ότι η πτήση Αθήνα-Σιγκαπούρη. Η καθυστέρηση αυτή οφείλεται στο γεγονός οτι κινούμενοι από Ανατολή προς Δύση το αεροπλάνο ταξιδεύει αντίθετα με την περιφορά της Γης με αποτέλεσμα την επίδραση από την φορά των ανέμων που πηγαίνουν (στο βόρειο ημισφαίριο) από δυσμάς προς ανατολάς λόγω των δυνάμεων Coriolis. Πάντα όταν πηγαίνεις κόντρα στο ρεύμα υπάρχει και ένα τίμημα.
Είναι νύχτα. Οι επιβάτες ως επί το πλείστον κοιμόνται ή προσπαθούν να κοιμηθούν. Το στομάχι σου έχει φουσκώσει από τα noodles με γαρίδες, έχεις ήδη δεί δυο αμερικάνικες ταινίες και αναρωτιέσαι πότε θα βρεθείς πάλι στο ζεστό σου κρεββάτι. Γυρνάς στο κανάλι που δίνει τις πληροφορίες πτήσης. Βρίσκεσαι στα 43.000 πόδια και ο χάρτης δείχνει οτι πετάς πάνω από τα Ηνωμένα Αραβικά Εμιράτα. Προς στιγμήν αναρωτιέσαι αν αυτός ο χάρτης είναι αληθινός ή απλά βρίσκεσαι μπροστά από το laptop σου παίζοντας με το Google Earth. Άραγε φαίνεται τίποτα από εδώ πάνω? Κολλάς τη μύτη σου στο παράθυρο και φέρνεις τα χέρια γύρω από το πρόσωπο ώστε να μειώσεις στο μέγιστο τις αντανακλάσεις από το αν και χαμηλό εν προκειμένω δυσάρεστο φως της καμπίνας. Το θέαμα σου κόβει την ανάσα...
Η ατμόσφαιρα είναι πεντακάθαρη. Ο ουρανός είναι γεμάτος αστέρια, τόσα πολλά, τόσο φωτεινά, τόσο κοντά. Νοέμβρης μήνας και ο αστερισμός του Ωρίωνα δεσπόζει. Στρέφεις το βλέμα προς τα κάτω. Ένα επίγειο σμήνος αστεριών κείτεται κάτω από τα πόδια σου. Κίτρινα φώτα, τα φώτα της πόλης, δείγμα ανθρώπινης ύπαρξης, δείγμα ανθρώπινης εξουσίας. Είναι το Abu Dhabi, η πρωτεύουσα των Αραβικών Εμιράτων χτισμένη στις ακτές του Περσικού Κόλπου. Κλείνεις τα μάτια, παγώνεις την εικόνα και την χαράζεις στη μνήμη σου.  Μια εικόνα χίλιες λέξεις. Χίλιες. Όπως οι Αραβικές νύχτες. Χίλιες και μια. Η αποψινή.