Τετάρτη 22 Αυγούστου 2012

Αποχαιρετισμός


Αποχαιρετάς τον τόπο που σ'ανέθρεψε. Σε πίκρανε, το ξέρεις. Μα εσύ πάντα αναζητάς, ποτέ σου δε χορταίνεις. Τον βλέπεις; Μια πέτρα, ένας σκίνος και μια ακροθαλασσιά. Κι όσο απομακρύνεσαι, ο τόπος γίνεται γραμμή και η γραμμή κουκίδα. Και η κουκίδα σπόρος στην καρδιά που μέσα βαθιά φυτεύεις. Για να ποτίζεις με κρασί, με δάκρυ και με μέλι, μέχρι κείνο το Αυγουστιάτικο ξημέρωμα... Να ξαναρθεί! Να ανατείλει το μισοφέγγαρο με τον Αυγερινό αγκάλη, του πετεινού το κράξιμο στα όρη ν'αντιλαλήσει και ο σπόρος τούτος να ξεφυτρώσει, να σπάσει την πλακούρα που τον πολεμά και άρωμα από αγιόκλημα και λεμονιά η πλάση να μυρίσει.

Καλή αντάμωση...