Πέμπτη 12 Σεπτεμβρίου 2013

το μήλο της Γρανάδα


"Χίλιοι μύριοι καλογέροι, σ'ένα ράσο τυλιγμένοι. Τί είναι;"

Το ρόγδι (ρόδι) αποτελεί σύμβολο τύχης, αφθονίας και γονιμότητας. Εξού και το κατά την ελληνική (κι όχι μόνο) παράδοση έθιμο να σπάμε στη μέση του σπιτιού ένα ρόγδι ανήμερα της πρωτοχρονιάς. Η επιστημονική του ονομασία Punica granatum όπως και η αγγλική Pomegranate προέρχεται από το λατινικό pomum που είναι το μήλο και granatum ο σποριασμένος, συνεπώς το σποριασμένο μήλο. Στα ιταλικά ονομάζεται απλά granata, στα γαλλικά grenade ενώ στα ισπανικά granada. Η τελευταία ονομασία αποτελεί και βάση της λαϊκής ρήσης οτι η πόλη Γρανάδα (Granada) πήρε την ονομασία της από το ρόγδι. Στην πραγματικότητα η Γρανάδα πήρε το όνομά της από το αραβικό Garnata (ή Karnattah) που σήμαινε "ο λόφος των ξένων" καθώς οι πρώτοι κάτοικοι, λίγο πριν την επίσημη ίδρυση της πόλης, ήταν μια κοινότητα εβραίων.

Είτε αλήθεια, είτε μύθος είναι σίγουρα μια εύστοχη αλληγορία. Η πόλη είναι κατάφυτη από ρογδιές αποτελώντας το επίσημο σήμα της,  καθώς το ρόγδι συμπεριλαμβάνεται στα οικόσημα, στα συντριβάνια, στις τοιχογραφίες, στις πινακίδες των δρόμων. Μια πανέμορφη πολή και διάσημο τουριστικό θέρετρο η Γρανάδα στη νοτιότερη περιφέρεια της Ισπανίας την Ανδαλουσία, προπύργιο της Αραβικής περιόδου στην Ιβηρική χερσόνησο και την Ευρώπη κατεπέκταση. Η μεγάλη ιστορία της εκτυλίσσεται στα σοκάκια της και τα αρχιτεκτονικά διάσημα κτίρια όπως το Παλάτι της Χενεραλίφε, το φρούριο της Αλάμπρα και τη γειτονιά του Αλμπαϊσίν. Κυρίως όμως έχει γραφτεί με το αίμα που έχει χυθεί και ποτίσει τα χώματα της Γρανάδα, όπως τον κόκκινο στυφό χυμό ενός ρογδιού που βάφει ανεξίτηλα.




Δευτέρα 2 Σεπτεμβρίου 2013

Ξανά

Και ξανασμίξαμε. Αγκαλιασμένοι όλοι σ'ένα χορό λαβύρινθο, τυλιγμένοι από ιδρώτα κι ανάσες αλκοολικές. Κι ήταν εκεί ξανά το μισοφέγγαρο, ν'ανατέλλει μέσα απ'το χάραμα πυροδοτώντας μια αδιάκοπη δοξαριά. Πατούσαμε γερά τα βήματά μας, χωρίς φόβο, χωρίς ελπίδα, ελεύθεροι. Ξέραμε τί μας περιμένει. Πώς φτάσαμε ως εδώ αποκαμώσαμε να ρωτάμε κι απάντηση πάψαμε να ζητούμε. Θα αποχωριστούμε τα πιο αθώα μας πρόσωπα, ξανά και ξανά, με μια βαλίτσα στο χέρι, με μια πέτρα για καρδιά. Μα ο Σκορπιός θα συνεχίσει να τρεμοπαίζει στον ορίζοντά μας και πέντε βήματα γερά πάνω σε ξένα χώματα, ώθηση και παλμό θα μας δίνουν να μη μετρούμε αυτά που ζήσαμε, αλλά να ζούμε αυτά που μάθαμε.

Δευτέρα 22 Ιουλίου 2013

Κόκκινη έρημος

Ο μικρός Νικόλας κάθεται στο σαλόνι περιμένοντας να πάει η ώρα 6. Όπως κάθε Κυριακή έτσι και σήμερα περιμένει να χτυπήσει το τηλέφωνο. Απ'το παράθυρο χαζεύει τ'απεναντινά σπίτια. Κόκκινα τουβλάκια όλα, σαν τα μικρά του Lego, κόκκινα τουβλάκια κάτω από γαλάζιο ουρανό. Θυμήθηκε εκείνη την εικόνα απ'το αεροπλάνο όταν φτάνανε σ'αυτή τη μακρινή τη χώρα. Είχε ενθουσιαστεί που θα ταξίδευε με αεροπλάνο, χρόνια πολλά το ονειρευόταν. Κάποια στιγμή ανοίγει δειλά το παράθυρο, ο ήλιος έκαιγε και ο Νικόλας έσφιξε τα βλέφαρά του αντανακλαστικά. Δεν είχε ξαναδεί κάτι παρόμοιο. Κόκκινη απέραντη έρημος κι ένας καθαρός ανέφελος ουρανός. Ούτε σπίτια, ούτε δρόμοι, ούτε δέντρα, ούτε βουνά. Κόκκινη έρημος. Η μόνη ένδειξη ζωντάνιας εκεί κάτω ήταν κάποιοι ξεριζωμένοι γυμνοί θάμνοι που κουτρουβαλούσαν άσκοπα, έρμαια του ανέμου. Ο Νικόλας τρόμαξε κι έκλεισε αμέσως ξανά το παράθυρο.

[Ντρίιιιν]
-Ναι;
-Ποιό παιδάκι είναι στο τηλέφωνο;
-Γιαγιά, ο Νικόλας είμαι!
-Καμάρι μου, καλημέρα είναι 8 η ώρα εδώ.
-Το ξέρω γιαγιά, εδώ είναι 6 το απόγευμα. Γιαγιά, πότε θα'ρθεις; Θέλω να μου φτιάξεις κοτόπουλο με μπάμιες και πατάτες τηγανιτές.
-Ό,τι θες παιδί μου θα σου μαγειρέψω. Θα'ρθω, αμα τελειώσει ο χειμώνας με το καλό.
-Έτσι μου'χες πεί και πέρυσι γιαγιά...

[Έτσι θα σου ξαναπώ και φέτος παιδί μου]

Κάθε κυριακάτικο τηλεφώνημα μια εθελότυφλη επανάληψη. Και κάθε τέλος της συνδιάλεξης μια ανάμνηση εικόνων και γεύσεων. Ο μικρός Νικόλας κοίταξε πάλι έξω απ'το παράθυρο τα κόκκινα τουβλάκια. Τώρα τα ένοιωθε ακριβώς όπως τη κόκκινη έρημο που διέσχισε με το αεροπλάνο. Παγιδευμένος ανάμεσά τους με τις παιδικές του αναμνήσεις να κουτρουβαλούν ξεριζωμένες και να χάνονται όπως φυσάει ο άνεμος. 

[http://www.flickr.com/photos/sysy81/2667317444/]


Πέμπτη 4 Ιουλίου 2013

Αδράνεια

Γυρνώντας πάντα απ'τη δουλειά, στο δρόμο για το σπίτι, χαζεύεις τον κήπο έξω απ'την εγκατελελειμμένη μονοκατοικία. Σχεδόν πάντα από το άγριο αναριχώμενο γιασεμί κλέβεις ένα ανθάκι, οσφραίνεσαι με όλες σου τις αισθήσεις το μεθυστικό του άρωμα, περνάς το γιασεμί στ'αυτί και συνεχίζεις. Υπήρξαν πολλές φορές που κοντοστάθηκες έξω απ'την καγκελόπορτα κοιτώντας με λαχτάρα την ψάθινη καρέκλα κάτω από την λεμονιά. Θα'θελες να μπεις μα ντρέπεσαι μήπως σε δει κανένας γείτονας. Κι ύστερα πώς να τολμήσεις να τσαλαπατήσεις τον κήπο με τα λερωμένα σου παπούτσια, πώς να μολύνεις την ευωδιά του κήπου με τον ιδρώτα σου. Όχι, γυρνάς σπίτι στο τσιμεντένιο σου μπαλκόνι. Γυμνόστηθος, προσπαθώντας να βολευτείς στην πράσινη πλαστική καρέκλα, αγναντεύεις το μισοφέγγαρο που ξεπροβάλλει μεσά απ'τις κεραίες. Κεραίες σκιάχτρα που μαύρα πουλιά προσέλκονται και άνομες σκέψεις απωθούνται. Σκύβεις να σβήσεις τ'αποτσίγαρο στην γλάστρα με το ξεραμένο γεράνι και το μαραμένο γιασεμί γλυστρά από τ'αυτί σου. Δεν μυρίζει πια. Αύριο λες θα κόψεις άλλο ανθάκι, κι αύριο άλλο πάλι κι αύριο πάλι και πάλι. Μέχρι τη μέρα που κηπουρός θα κόψει τους βλαστούς του ή ο κήπος δε θα υπάρχει πια, θα ξεραθεί από την ανυδρία. Κι εσύ ακόμα στο μπαλκόνι θ'αγναντεύεις τις ταράτσες, με την ανάμνηση μιας μυρωδιάς που ντράπηκες να κατακτήσεις.

Δευτέρα 10 Ιουνίου 2013

Sofar, so good


Το Λονδίνο είναι μια άπειρη μουσική σκηνή. Συρροή καλλιτεχνών απ'όλο τον κόσμο, ονόματα μεγάλα, συναυλίες, gigs και φεστιβάλ λαμβάνουν χώρα συνεχώς σε μια πόλη που ποτέ δεν κοιμάται. Μέσα απ'αυτή την καλλιτεχνική οχλαγωγία, ένα εναλλακτικό μουσικό κίνημα αντιτίθεται στον mainstream τρόπο διασκέδασης αναζητώντας την απλότητα και την αμεσότητα.

To Sofar ξεκίνησε πειραματικά πριν 4 χρόνια σ'ένα σπίτι του Λονδίνου στο Kensal Rise κι αυτή τη στιγμή έχει εξαπλωθεί σε μερικές από τις μεγαλύτερες πόλεις του κόσμου. Νέα Υόρκη, Παρίσι, Βερολίνο, Μελβούρνη, Μπουένος Άιρες... Η ιδέα έχει ως εξής: αντί να στριμωχτούμε σ'ένα club με τσιγάρα, φασαρία, κινητά που χτυπάνε και πανάκριβα cocktails, μαζεύουμε τους φίλους μας και διοργανώνουμε τζάμπα συναυλία στο διαμέρισμά μας. Αδύνατον; Κι όμως συμβαίνει. Και με τεράστια επιτυχία!

Ανοίγεις λοιπόν από περιέργεια την ιστοσελίδα του Sofar κι εγγράφεσαι στο newsletter. Σύντομα λαμβάνεις ενημερωτικό e-mail με τις προσεχείς secret gigs ανά τον κόσμο. Δεν έχεις παρά να δηλώσεις το ενδιαφέρον σου και να περιμένεις αν και σε ποιό απ'όλα τα events θα σε επιλέξουν (τυχαία). Απ'τη στιγμή που θα επιλεγείς, λαμβάνεις ένα e-mail one week in advance για επιβεβαίωση κι ένα e-mail με την διεύθυνση του σπιτιού ανήμερα της συναυλίας. Παίρνεις 1-2 φίλους, αγοράζετε μπύρες απ'το περίπτερο και χτυπάτε το κουδούνι ενός άγνωστου διαμερίσματος, μιας άγνωστης πολυκατοικίας σε μια άγνωστη γειτονιά της πόλης. Μέχρι εκείνη τη στιγμή θα'σαι σίγουρα δυστακτικός, ο δυσταγμός όμως πολύ σύντομα μετατρέπεται σε ενθουσιασμό. Τα διαμερίσματα, που προσφέρονται από απλούς ανθρώπους αφιλοκερδώς, έχουν συνήθως μεγάλους χώρους, τύπου open plan. Ο κόσμος είναι more or less από 50 έως 80 άτομα. Η μικροφωνική έχει στηθεί κι όλοι αράζουν ήρεμα στους καναπέδες, τις μοκέτες ή ακουμπάν όρθιοι στους τοίχους. Και η συναυλία ξεκινά.

Νεαροί ταλαντούχοι καλλιτέχνες, σε συγκροτήματα ή solo, ανεβαίνουν επί "σκηνής" παρουσιάζοντας ένα μικρό κομμάτι της δουλειάς τους. Η μουσική κυρίως indie, folk ή pop rock, ως επί το πλείστον όμως σε ακουστική version από σεβασμό στους γείτονες. Ο κόσμος ακούει προσεκτικά και με ευλάβεια τη κάθε νότα και τον κάθε στίχο συμμετέχοντας και αλληλεπιδρώντας σαν να'ναι κομμάτι της παράστασης. Καθώς τα συγκροτήματα εναλλάσσονται, το κοινό βρίσκει την ευκαιρία να μιλήσει με τους μουσικούς, ν'ανταλλάξει ιδέες, απόψεις, μουσικά νέα και δρώμενα. Έτσι οι νέοι καλλιτέχνες αποκτούν κοινό και οι θαυμαστές βρίσκουν τα νέα του ινδάλματα. Μια εξαιρετική ζύμωση που σου δίνει την αίσθηση ότι κάτι πολλά υποσχόμενο γεννιέται εκεί μπροστά σου!

Σημειώστε το λοιπόν καλά. Θα το ξανακούσετε σίγουρα πολύ σύντομα...


www.sofarsounds.com
www.twitter.com/Sofarsounds
www.facebook.com/sofarsounds

Indigo Earth @Sofar Bristol:


Duologue @Sofar New York:


Bastille @Sofar London:


Πέμπτη 21 Φεβρουαρίου 2013

Baker Street

Η Baker Street αναμφισβήτητα ανήκει στη λίστα με τους πιο διάσημους δρόμους του Λονδίνου ένεκα του Sherlock Holmes και των περιπετειών του στο νούμερο 221B. Ξεκινάει σχεδόν πίσω απ'τα Selfridges (το μεγαλύτερο εμπορικό κατάστημα της Oxford Street) για την ακρίβεια από τη Portman Square, διασχίζει κάθετα τη Marylebone Road και καταλήγει στο νότιοδυτικό άκρο του Regent's Park. 

Sherlock Holmes Museum. Baker Street 221B.
Για τους κάτοικους του Λονδίνου, η Baker Street είναι γνώριμη λόγω του σταθμού του μετρό. Από τους πλέον κομβικούς εξυπηρετώντας 5 διαφορετικές γραμμές και από τους πλέον δαιδαλώδεις, είναι ο σταθμός με τις περισσότερες πλατφόρμες στο Λονδίνο, μόνο για τη Metropolitan line υπάρχουν 4 διαφορετικές (ενίοτε απαιτείται τάμα στη Παναγία Σουμελά για να βρείς τη σωστή πλατφόρμα και να μη βρεθείς κατά λάθος στο Wembley). Προς τιμήν του και η Bakerloo line αφού η ονομασία πρόερχεται από τη σύζευξη των ονομάτων των δυο κεντρικών σταθμών που ενώνει, δηλαδή της Baker Street με τον σταθμό Waterloo. Ο σταθμός της Baker όμως, παρόλο που ταλαιπωρεί καθημερινά τους επιβάτες με τη πολυπλοκότητά του και την παλαιότητά του, είναι ένα ζωντανό μουσείο.

Το Λονδίνο πρόσφατα γιόρτασε τα 150 χρόνια λειτουργίας του μετρό, το πρώτο μετρό στον κόσμο, και ο σταθμός της Baker Street ήταν ένας από εκείνους τους ιστορικούς πρώτους σταθμούς. Η Metropolitan Railway εγκαινιάστηκε το Σάββατο 10 Ιανουαρίου 1863. Η πρώτη γραμμή μετρό μήκους περίπου 5 km, είχε συνολικά 7 σταθμούς όπου ξεκινούσε από την Bishop's Road, σημερινό Paddington και κατέληγε στη Farringdon Street. Είναι ουσιαστικά το βόρειο κεντρικό κομμάτι της σημερινής Hammersmith and City line. Όλη η ιστορία των 150 αυτών χρόνων εκτυλίσεται μπροστά σου από τη πλατφόρμα της Hammersmith and City και της Circle line που παραμένει σχεδόν ανέπαφη από εκείνη την εποχή, μέχρι τη Jubilee line την πιο πρόσφατη γραμμή που ονομάστηκε προς τιμήν του Αργυρού Ιωβηλαίου (Silver Jubilee) της Βασίλισσας Ελισάβετ Β' το 1977.


Baker Street Tube Station
Την επόμενη φορά λοιπόν που θα βρεθείτε στο Λονδίνο, πριν βγείτε απ'το σταθμό της Baker Street για να δείτε τα κέρινα ομοιώματα στο Μουσείο της Madame Tussauds, αφιερώστε 5 λεπτά στην Eastbound platform να παρατηρήσετε τα σκουριασμένα εμβλήματα της Metropolitan Railway, την παλιά είσοδο του σταθμού, τα εκθέματα για την ιστορία της κατασκευής και λειτουργίας του μετρό του Λονδίνου καθώς επίσης το ηρώο προς τιμήν ανδρών της Metropolis Railway, πεσόντων στο καθήκον κατά τον Α' Παγκόσμιο Πόλεμο.


Η πλατφόρμα της Circle και της Hammersmith and City line.