Σάββατο 11 Δεκεμβρίου 2010

Christmas Carols

Είναι αφόρητο με 31 βαθμούς θερμοκρασία να ψήνεις μελομακάρονα και κουραμπιέδες. Ειδικά αν έχει χαλάσει και ο κλιματισμός. Η Deppie όμως δε το'βαζε κάτω. Deppie από το Δέσποινα. Τηρούσε τα χριστουγεννιάτικα έθιμα και παραδόσεις, της θύμιζαν τα παιδικά της χρόνια. Αυτό βέβαια ήταν ένα γευστικό έθιμο, υπήρχαν άλλα που δε καταλάβαινε το λόγο ύπαρξης. Όπως το στολισμό του έλατου. "Γιατί να στολίζουμε χιονισμένα δεντράκια τη στιγμή που κάνουμε BBQ και βουτάμε στη πισίνα?". Η Deppie από μικρή ήταν αντιδραστική. Στο κατηχητικό αντί για Girl Scouts, τους ελληνικούς χορούς αντί για μπαλέτο και στα ντολμαδάκια για κολατσιό στο σχολείο. Αγαπούσε την Ελλάδα. Από πέρυσι κάνει save up money μήπως μπορέσει φέτος να πάει στο νησί. Έχουν περάσει 6 χρόνια. Απ'το καλοκαίρι που τέλειωσε το college.


-Να μάθεις γράμματα, να βρείς μια καλή δουλειά κι ένα καλό παιδί! [Καλό παιδί = Έλληνας]. Παπούτσι απ'το τόπο σου...
-Τόπος μου είναι και η Αυστραλία,  you know!


Προτιμούσε να βγαίνει με τους φίλους της στη King Street στο Newtown αποφεύγοντας συστηματικά τα εντέχνως στημένα προξενιά. Τελικά όμως το "καλό παιδί" της ήρθε out of the blue. Τον Harry τον γνώρισε σ'ένα christmas party της εταιρίας που εργάζεται. Harry από το Χαράλαμπος. Κανένας άνδρας μέχρι τότε δεν είχε καταφέρει να αγγίξει τον εσωτερικό της κόσμο, να καταλάβει τον τρόπο που σκέφτεται, να νοιώσει μαζί του αυτή τη πληρότητα, αυτή την απλότητα. Κανένας όσο ο Harry. Τυχαίο? Ή τα πρότυπα των γονιών της είχαν περάσει στο υποσυνείδητο όσο κι αν είχε αποστασιοποιηθεί  από αυτά?


[Ντρίιιιν]
-Hello?
-Deppie darling, τώρα σχόλασα, παίρνω το αυτοκίνητο and I'll meet you στο city σε καμιά ώρα, ok? Where are you?
-Oh my God, Harry! It's 17.30! Ξεχάστηκα στη κουζίνα. Ok love, τρέχω να ετοιμαστώ. See you there, ba bye!


Έκανε ένα γρήγορο shower, φόρεσε το καινούργιο της λινό φόρεμα κι έφυγε απ'το σπίτι. Κατέβηκε με το αμάξι μέχρι την αποβάθρα του Huntleys Point. Ευτυχώς το ferry δεν άργησε να έρθει. Η υγρασία κολλούσε πάνω στο δέρμα της. Κάθησε δίπλα στο παράθυρο. Από εκεί τουλάχιστον όσο βρισκόταν εν κινήσει την δρόσιζε ο αέρας. Φτάσανε στο Circular Quay. Ήταν 18.40. "I must hurry up". Βγήκε τρέχοντας στην αποβάθρα και κινήθηκε προς τη George st. Όταν έφτασε στο Martin place ήταν 19.00 ακριβώς. Πλήθος κόσμου είχε συγκεντρωθεί για την φωταγώγηση του χριστουγεννιάτικου δέντρου του Sydney. Η μπάντα του δήμου έπαιζε χριστουγεννιάτικα κάλαντα. Η μυρωδιά από τα καραμελωμένα μήλα της είχαν ανοίξει την όρεξη όμως έπρεπε να βρεί τον Harry. Το ραντεβού ήταν στο άγαλμα του άγνωστου στρατιώτη. Σπρώχνοντας όσο πιο ευγενικά μπορούσε πλησίασε στο μνημείο. Ο Harry ήταν εκεί. Αγέρωχος, με καστανά μάτια και μαλλιά. Το βλέμμα τους συναντήθηκε. Αμέσως άστραψε το ζεστό του χαμόγελο.


SIX...    FIVE...    FOUR...    THREE...    TWO...    ONE!!!!!!!

-Merry Christmas, darling!
-Merry Christmas, love...



Δεν υπάρχουν σχόλια:

Δημοσίευση σχολίου