Πάσχα στη πόλη

[Ιδιωτική Οδός]

Η σχέση μου με την εκκλησία δεν είναι και η καλύτερη. Από πεποίθηση; από βαρεμάρα; από αντίδραση; Δεν έχω καταλήξει ακόμα ομολογώ. Αυτό όμως που πιστεύω ακράδαντα είναι οτι ο καλός χριστιανός, μωαμεθανός, βουδιστής, ο καλός πιστός σε κάθε διαφορετική θρησκεία δε φαίνεται από την τήρηση των τελετουργικών και τις δοξολογίες αλλά από τη συμπεριφορά του απέναντι στους ανθρώπους και τη στάση ζωής εν γένει.

Η μοναδική μέρα του έτους όπου επισκέπτομαι αυτοβούλως την εκκλησία, είναι η Μ.Παρασκευή. Το κατανυκτικό κλίμα, διάσπαρτο στους δρόμους της πόλης, είτε από λαογραφικό ενδιαφέρον είτε από θρησκευτικό, σίγουρα δε σ'αφήνει ανεπηρέαστο. Από το πρωί ξεκινάει η μέρα με τις καμπάνες να χτυπούν πένθιμα και κορυφώνεται το βράδυ με τη περιφορά του επιταφίου. Οι δρόμοι μοσχοβολάνε ανθόνερο, ραντισμένοι κυρίως απ'τα ανθοπωλεία της πόλης. Λίγο πριν τελειώσει ο εσπερινός, κόσμος παρατάσσεται στα πεζοδρόμια περιμένοντας να δεί την περιφορά. Η πομπή ξεκινάει μεγαλειώδης και καθηλωτική. Η φιλαρμονική ορχήστρα του Δήμου προπορεύεται, παίζοντας  το πένθιμο εμβατήριο Sventura (Συμφορά) του Mariani. Οι κάτοικοι της περιοχής βγαίνουν στα μπαλκόνια τους και ραίνουν με ροδοπέταλα από ψηλά τον επιτάφιο. Και ξωπίσω ακολουθεί πλήθος κόσμου, βουβοί, με αναμένα κεριά στα χέρια, αναλογιζόμενοι πότε τα Πάθη του Χριστού και πότε τα προσωπικά τους πάθη, προσδωκόντας την Ανάσταση.

Κι ύστερα. Ύστερα, όπως μετά από κάθε κηδεία τρώμε και πίνουμε στη μνήμη του αποθανόντα, έτσι και τη Μ.Παρασκευή. Σε κάθε γωνιά της πόλης, κάθε μικρή ταβέρνα και κάθε καφενείο ψήνεται χταπόδι στα κάρβουνα. Μαζί με ουζάκι και άλλους νηστίσιμους μεζέδες μαζεύονται οι παρέες στα στρογυλλά σιδερένια τραπεζάκια και κάνουν βεγγέρα. Οι πρεσβύτεροι αναπολούν άλλες εποχές, οι οικογενειάρχες προγραμματίζουν τα καλέσματα και τις τελευταίες προετοιμασίες για τη Κυριακή του Πάσχα και οι νεότεροι, ως επί των πλείστων φοιτητές διασκορπισμένοι ανά την Ελλάδα, βρίσκουν ευκαιρία να βρεθούν τώρα με παλιούς συμμαθητές και φίλους. Η συνάθροιση γύρω απ'το τραπέζι θεωρείται ιερή στιγμή από αρχαιοτάτων χρόνων. Δίνει τροφή όχι μόνο στο σώμα αλλά και στο πνεύμα.

Είτε βρίσκεσαι στη πόλη είτε στο χωριό, το ελληνικό Πάσχα θαρρώ πως έχει τα πιό έντονα χρώματα, αρώματα και μουσικές από κάθε άλλο μέρος στο κόσμο. Καλό Πάσχα λοιπόν! Είθε το Άγιο Φως να μας φωτίσει το δρόμο μας.