Δευτέρα 24 Οκτωβρίου 2011

Φυγή


Κάτι λείπει. Το αισθάνεσαι. Κάποιο συστατικό από τη συνταγή που αυτό το ευπαρουσίαστο gourmet πιάτο δεν καταφέρνει να ικανοποιήσει τη γεύση σου. Τί λείπει; Βρίσκεις δουλειά, κερδίζεις χρήματα, πάλι κάτι λείπει. Αγοράζεις ρούχα, Blackberry κι επιτέλους εκείνη τη κόκκινη εσπρεσσομηχανή. Πας γυμναστήριο, συμμετέχεις σε κοινωνικές εκδηλώσεις και κάνεις tag τον εαυτό σου σε φωτογραφίες στο facebook. Πηγαίνεις σε συναυλίες, βγαίνεις με φίλους, πίνεις, χορεύεις, διασκεδάζεις, γνωρίζεις νέο κόσμο, κάνεις σχέσεις. Ανταλλάσεις απόψεις στο twitter και μοιράζεσαι τις εμπειρίες σου με άλλους bloggers. Οργανώνεις εκδρομές, πηγαίνεις ταξίδια, γυρνάς όλο το κόσμο, αποδράς βλέποντας άλλα μέρη, άλλους ανθρώπους, άλλες εικόνες, ήχους, ευωδιές. Κι όμως πάλι κάτι λείπει. Κάτι σε τρώει μέσα σου.

Ό,τι καινούργιο κι αν προσθέσεις στο περιβάλλον σου, ό,τι κι αν αλλάξεις εξωτερικά, πέραν από αλλαγή στη διάθεσή σου και παρωδικό εφησυχασμό το αίσθημα του ανικανοποίητου συνεχίζει να σε στοιχειώνει. Το περιτύλιγμα δεν αρκεί, χρειάζεσαι την ουσία. Αν δεν νικήσεις τους δαίμονες που κουβαλάς κι αν δεν επουλώσεις τις εσωτερικές σου πληγές θα παραμείνεις ένα σφουγγάρι με φραγμένους πόρους που ό,τι κι αν του προσφέρουν εκείνο αδυνατεί να το απορροφήσει και να γεμίσει το κενό του.

Και κάπου εκεί, περπατώντας βράδυ στο μόλο, πλησιάζοντας τον φάρο, με τα αεροπλάνα να απογειώνονται συνεχώς πάνω απ'τη πόλη, θυμήθηκες το fortune cookie που σου'τυχε σ'ένα κινέζικο στο Manly:

"Your discontent will inspire you to greater success."

Success, happiness or failure? Δε σου μένει παρά να συνεχίσεις την αναζήτηση...

The girl with the bicycle by Alexi Zaitsev

12 σχόλια:

  1. “When I was 5 years old, my mother always told me that happiness was the key to life. When I went to school they asked me what I wanted to be when I grew up. I wrote down “happy”. They told me I didn’t understand the assignment and I told them they didn’t understand life.”
    John Lennon

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  2. True...

    ...and while searching for ultimate hapiness remember that it doesn't derive from material objects but from within us.

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  3. Ναι, από το μέσα.
    Το «κρυστάλλινο».
    Μόνο που είναι πολύ εύθραυστο και σπάει εύκολα.
    Αλλά τα χει αυτά το γυάλινο το μέσα το κρυστάλλινο.
    Ένα πράγμα μόνο το διατηρεί το κρυστάλλινο αλλά μπορεί και να το σπάσει.
    Και όταν σπάσει, από κρύσταλλο γίνεται τσιμέντο και μετά όλο κάτι λείπει.
    Αλλά δεν κόβει γιατί έχει γίνει τσιμέντο.
    Και μετά ταξιδεύεις μακριά από τον εαυτό σου μπας και λειώσει με καμίνι και ξαναγίνει κρυστάλλινο και ας ξανασπάσει.
    Αλλά δε γίνεται.
    Και ταξιδεύεις. Και όλο κάτι λείπει.

    Ωραίο το κείμενο σου.

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  4. Με συγκίνησες... Ταλαντευόμενος συνεχώς, εντός και εκτός, θα καταφέρεις τελικά να βρείς την ιδιοσυχνότητα ακόμα και για το τσιμέντο...

    Σ'ευχαριστώ για τα καλά σου λόγια, να'σαι καλά!

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  5. Η συγκίνηση είναι αμφίδρομη.
    Η ταλάντευση η δικιά σου μέσω του κειμένου σου μου την προκάλεσε.
    Κάποιος που δεν ταλαντεύεται δεν θα καταλάβαινε το κείμενο σου.
    Κάποιος που δεν ταλαντεύεται δεν θα έγγραφε το κείμενο σου.
    Η εξωτερική ταλάντευση είναι κάτι που βλέπουν οι άλλοι. Δε μετράει. Δεν αξίζει.
    Η εσωτερική ταλάντευση είναι αυτό που αξίζει και που χάνεις με την τριβή της ζωής. Και μετά μένει αυτό που βλέπουν οι άλλοι και όχι αυτό που βλέπεις εσύ, αυτό που είσαι.
    Είναι ωραίο να σκοντάφτεις που και που πάνω σε όμορφες λέξεις, τις οποίες πια είναι δύσκολο να βρεις μέσα σε όλη αυτή την ανούσια διαδικτυακή πολυλογία, που οι λέξεις είναι εύκολες, δεν έχουν βάρος, δεν περιγράφουν απλά φλυαρούν.

    Σ’ ευχαριστώ.

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  6. Εκ πρώτης όψεως , ίσως. Με μία δεύτερη σκέψη όμως όχι και τόσο εκπληκτικό. Αρκεί να ξέρεις να «διαβάζεις» ή/και να έχεις περάσει από τα ίδια μέρη.

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  7. Πριν λυτρωθείς από τα δάκρυα που πνίγεις
    Πριν σε προδώσει η μυρωδιά της φωτιάς
    Φανέρωσε μου τη μάσκα που κρύβεις
    Φανέρωσε μου τη μάσκα που κρύβεις
    Φανέρωσε μου τη μάσκα που κρύβεις
    Κάτω απ' τη μάσκα που φοράς
    Κάτω απ' τη μάσκα που φοράς

    Πριν τυλιχτείς τις αλυσίδες της θλίψης
    Πριν αρνηθείς τις μαχαιριές τις χαράς
    Φανέρωσε μου τη μάσκα που κρύβεις
    Φανέρωσε μου τη μάσκα που κρύβεις
    Φανέρωσε μου τη μάσκα που κρύβεις
    Κάτω απ' τη μάσκα που φοράς
    Κάτω απ' τη μάσκα που φοράς

    Πριν σε τρομάξει το τραγούδι και φύγεις
    Προτού χαθείς στην αγκαλιά μιας σκιάς
    Πριν τυλιχτείς τις αλυσίδες της θλίψης
    Πριν αρνηθείς τις μαχαιριές τις χαράς
    Φανέρωσε μου...

    Πριν τυλιχτείς τις αλυσίδες της θλίψης
    Πριν αρνηθείς τις μαχαιριές τις χαράς
    Φανέρωσε...

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  8. Direct Message? Αν κατάλαβα σωστά. Δεν έχω twitter. Προς το παρόν τουλάχιστον. Καλό ξημέρωμα.

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  9. Ναι, σωστά κατάλαβες. Ωραίο αυτό το πέπλο μυστηρίου αλλά και λίγο άδικο, δε νομίζεις;

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  10. Άδικο;
    Ίσως όχι. Απλά σκόνταψα τυχαία σε κάτι που διάβασα, μου άρεσε και το δήλωσα με τα «διαθέσιμα μέσα». Και κάπως έτσι ξεκίνησε… Δεν πλέκω κάποιο πέπλο μυστηρίου. Δεν είναι αυτός ο σκοπός μου. Δεν έχω κάποιο σκοπό. Είναι σαν να βλέπεις ένα όμορφο πίνακα σε κάποια έκθεση ανοιχτή προς το κοινό και να δηλώνεις στο δημιουργό του την αρέσκεια σου. Και μετά εφόσον η «έκθεση» παραμένει ανοιχτή προς το «κοινό» ίσως να δεις άλλο ένα όμορφο πίνακα και να το δηλώσεις ξανά στο δημιουργό. Και αυτό μπορεί να συμβεί πολλές φορές ακόμα εφόσον η «έκθεση» παραμένει ανοιχτή. Και μετά ίσως να ψάχνεις επί τούτου για να βρεις αυτή τη έκθεση ζωγραφικής με τα έργα που σου αρέσουν. Είναι αυτό άδικο;
    Τα συγκεκριμένα «διαθέσιμα μέσα» σε κάποιες περιπτώσεις δίνουν τη δυνατότητα να εκφραστεί κάποιος με τρόπους που υπό διαφορετικές συνθήκες θα ήταν αδύνατο (ίσως) να επιτευχθούν. Τα συγκεκριμένα «διαθέσιμα μέσα» γεφυρώνουν την επικοινωνία και της προσδίδουν ποιότητα τέτοια που υπό διαφορετικές συνθήκες θα ήταν δύσκολο να επιτευχθεί μέσα σε τόσο μικρό χρονικό διάστημα. Δε νομίζω να κατάφερνα να εκφράσω την αρέσκεια μου με τέτοιο τρόπο σε ένα δημιουργό αν με κοιτούσε κατάματα. Όχι τουλάχιστον, μέσα στα πρώτα λεπτά της «γνωριμίας» με τα έργα του.
    Αν σε αναστατώνει αυτού του είδους η επικοινωνία που ξεκίνησε με ένα απλό σκόνταμμα, μπορώ να σταματήσω. Όμως μπορώ να συνεχίσω να θαυμάζω τους πίνακες εφόσον η έκθεση παραμένει ανοιχτή προς το κοινό… Όσο για το MD, ίσως εν καιρώ και εφόσον…

    Καλό ξημέρωμα.

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  11. Δεν προσπαθώ να σε αποτρέψω, με τιμά και το ενδιαφέρον σου και η γραφή σου. Και επικροτώ κάθε αυθόρμητη και χωρίς σκοπό κίνηση προσέγγισης και έκφρασης σκέψεων και συναισθημάτων. Την αναγωγή των κειμένων μου σε πίνακα ζωγραφικής την αποδέχομαι ως μεταφορική και μόνο. Όσων αφορά δε την "αδικία" νομίζω έγκειται στο γεγονός οτι ανοίγοντας και συνεχίζοντας μια συζήτηση θα'ταν θεμιτό να γίνεται επί ίσοις όροις, εγώ έχω ανοιχτά διαθέσιμα μέσα επικοινωνίας και μπορείς να διαβάσεις, να γράψεις ή να σχολιάσεις κάτι ανα πάσα στιγμή παράλληλα με κάθε τυχαίο ή συστηματικό αναγνώστη του blog μου, εσύ όμως τηρείς την ανωνυμία σου το οποίο σέβομαι, δε ζητάω να μάθω ποιός είσαι, δεν έχω όμως αντίστοιχα κανένα δίαυλο επικοινωνίας μαζί σου. Εξού και η έκκληση σε DM, μου έδωσες την αίσθηση οτι έχεις λογαριασμό στο twitter.

    Θα χαρώ να ξαναεπισκεφτείς την "έκθεσή" μου και να μην απογοητευτείς από τα "έργα" μου. Σ'ευχαριστώ και πάλι. Καλή συνέχεια.

    ΑπάντησηΔιαγραφή