Πέμπτη 13 Δεκεμβρίου 2012

...να ξέρεις τί λες.

 [νυχτα]

Πλατεία Μοριχόβου. Παλιά Λαδάδικα. Όσες γεύσεις, τόσες εικόνες. Όσες μυρωδιές, τόσες αναμνήσεις. Όσες μουσικές, τόσες λέξεις. Ποτήρια να τσουγκρίζουν, συντονισμένα με τη μελωδία ενός ρεμπέτικου που παίζει κάπου στο βάθος. Σταλιά σταλιά το νερό πέφτει θολώνοντας το ούζο. Σταλιά σταλιά το ούζο ρέει στα σωθικά θολώντας τις σκέψεις, παραλύοντας τις αντιστάσεις. Θεία μετάληψη η κατανάλωση αλκοόλ με φίλους. Κοινωνοί των πιο απόκρυφων σκέψεων, των πιο ειλικρινών βλεμμάτων.

"Δεν έχω πεί ποτέ ψέματα"

Όλοι λέμε ψέματα. Είτε στους άλλους, είτε στον εαυτό μας. Είτε από αφέλεια, είτε από συμφέρον. Ψέματα δεν είναι μόνο όσα de facto έχουν ειπωθεί χωρίς να εννοούνται. Ψέματα είναι κι αυτά που εν γνώσει δεν λέγονται, αφήνοντας ελαφρά τη καρδία να αιωρούνται, να πλανώνται στον αέρα καλλιεργώντας προσδοκίες. Κι όταν φτάνει η κρίσιμη στιγμή ανάληψης των ευθυνών, με μια άρνηση ισοπεδώνουμε την όποια κατηγορία, αφοπλίζουμε τον κάθε αντίπαλο. Μόνοι. Όλα μόνοι. Πάντα μόνοι.

Όλοι λέμε ψέματα. Είτε στους άλλους, είτε στον εαυτό μας. Είτε μικρά αθώα, είτε μεγάλα που ανοίγουν πληγές. Πληγές αιμορραγούσες. Όχι όμως σ'αυτούς που αγαπάμε. Γι'αυτούς έχουμε ευθύνη. Την ευθύνη να μπορούμε να τους κοιτάμε κατάματα.

Πλατεία Αγίου Γεωργίου. Μεϊντάνι. Πόσες γεύσεις, πόσες εικόνες, πόσες μυρωδιές, πόσες αναμνήσεις, πόσες μουσικές, πόσες μαντινάδες. Εκεί, μεταξύ ρακής και μαντολίνου διεμήνυσε ορθώς ο Λουδοβίκος των Ανωγείων:

"Όπου αγαπάς μη πολυπάς, κι αν πολυπάς μη πολυκάτσεις, κι αν πολυκάτσεις να μη πολυμιλείς, κι αν πολυμιλείς να ξέρεις τί λες."


Εβίβα στ' ανείπωτα...


2 σχόλια:

  1. Ναι, να ξέρεις τι λες!
    Πολύ όμορφο...
    Κι αληθινό, ψέματα;...

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  2. άραγε έχει μείνει σήμερα τίποτα που να μην το έχουμε πει, ψέμματα ή αλήθεια?

    ΑπάντησηΔιαγραφή