Τρίτη 10 Μαΐου 2011

Οδοιπορικό στις Αβδανίτες Μυλοποτάμου


Υπάρχει ένα χωριό σβησμένο απ'τον χάρτη. Απομεινάρι ένδοξων εποχών, θύμα της μαζικής μετανάστευσης στα αστικά κέντρα για ένα καλύτερο μέλλον. Από την παλιά εθνική οδό Ηρακλείου-Ρεθύμνου, στρίβουμε από τον Άγιο Σύλλα προς τον ορεινό Μυλοπόταμο. Μετά το χωριό Δαμάβολος υπάρχει η σήμανση για Αβδανίτες στα δεξιά. Αντικρύζοντας από μακριά το χωριό, στην απέναντι πλαγιά, νοιώθει κανείς σα να'χει μπεί στη μηχανή του χρόνου κι να'χει βρέθει σε άλλους χρόνους και καιρούς. Περνώντας το ρυάκι, παρακλάδι του Γεροποτάμου το πρώτο που συναντάς είναι η πλατεία του χωριού.

 

Εκεί σε υποδέχεται ο γερο-Πλάτανος. Με τον τεράστιο κορμό και τον παχύ ίσκιο από τα κλαδιά και το φύλλωμά του, αγέροχος και σιωπηλός αναρωτιέσαι πόσους ανθρώπους, πόσες χαρές, πόσα μαντάτα και πόσες κραυγές μες στους αιώνες έχει γνωρίσει. Ο πλάτανος μαρτυρά την παρουσία υγρότοπου, έτσι στη πλατεία βρίσκεται η Βρύση (Βρού) του χωριού. Αποτελείται από δυο κρήνες που κατασκευάστηκαν στις αρχές του 20ού αιώνα και αναπαλαιώθηκαν από το Δήμο τη προηγούμενη δεκαετία. Το νερό τρέχει άφθονο χειμώνα-καλοκαίρι, δροσίζοντας τους περαστικούς αλλά και τους κάτοικους της γύρω περιοχής. Η ύπαρξη αυτής της βρύσης λειτουργεί και ως πηγή ζωής στο χωριό καθώς είναι ο μόνος ίσως λόγος για κάποιον να λοξοδρομήσει και να περάσει από τις Αβδανίτες.
Το χωριό έχει ιστορία. Τα ερείπια της Μονής της Αγίας Ειρήνης, δίπλα στο ποτάμι, όπου οι μοναχοί επί Οθωμανικής Αυτοκρατορίας σκότωναν έναν-έναν τους τούρκους κάτοικους των Αβδανιτών, ένας μάλιστα κτίστηκε σε τρόχαλο (ξερολιθιά) περιβολιού. Οι πράξεις τους έγιναν σύντομα αντιληπτές και η θανάτωσή τους ήταν παραδειγματική. Η εκκλησία της Αγίας Άννας, στην αυλή της οποίας υπάρχουν αρχαία ευρήματα εκκλησίας και νεκροταφείου από Βυζαντινής εποχής. Η κεντρική εκκλησία, που λειτουργεί σποραδικά από τον παπά της περιοχής, είναι η Ζωοδόχος Πηγή όπου συνηθιζόταν ανήμερα της γιορτής να πραγματοποιείται πανηγύρι.
Εμπορική δράση δεν υπάρχει. Οι μόνιμοι κάτοικοι συνεχώς λιγοστεύουν. Οι νέες οικογένειες είναι μετρημένες και ο μέσος όρος ηλικίας συνεχώς αυξάνει.  Το χωριό όμως πάντα παίρνει ζωή το καλοκαίρι. Οι απανταχού Αβδανιτιανοί, κυρίως εξ'Αθηνών ορμώμενοι, φροντίζουν με λαχτάρα να επισκεφτούν τον γραφικό αυτόν μικρό τόπο. Αναμνήσεις από τα παιδικά τους χρόνια, ζεστοί γνώριμοι άνθρωποι, ηρεμία, απόδραση από τη μιζέρια της πόλης. Πολλοί ρομαντικοί ονειρεύονται να επιστρέψουν στο χωριό. Ίσως μερικοί να το τολμήσουν. Μακάρι κάποιοι να τα καταφέρουν. 
   

20 σχόλια:

  1. Εξαιρετικές φωτογραφίες, stardust :)
    Ομορφιά γαληνή...

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  2. Ομορφιά γαλήνη...

    έτσι ακριβώς είναι και δια ζώσης :-)

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  3. Πόσο ανάγκη έχω ένα ταξίδι.. έφυγα για λίγο :) σε ευχαριστώ!

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  4. Αβδανίτες............
    ............το ωραιότερο μέρος του κόσμου !!!!!!!!!

    ΑπάντησηΔιαγραφή
    Απαντήσεις
    1. Αν και η άποψή μου είναι υποκειμενική, θα συμφωνήσω μαζί σου! Από τις Αβδανίτες έχω τις καλύτερες αναμνήσεις...

      Διαγραφή
  5. Βασίλης Κουτσουράκης8 Απριλίου 2012 στις 1:18 π.μ.

    Το χωριό του Παππού μου...κρίμα που φύγαμε από εκεί.

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  6. Κάποια στιγμή, με κάποιο τρόπο πρέπει να κάνουμε μια μάζωξη όλοι οι Αβδανιτιανοί!

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  7. Το χωριό του Παππού μου. Πέρασα από εκεί το καλοκαίρι 2011, πολύ ωραία περιοχή και χωρίο.

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  8. Εχω περάσει και εγώ πολλά καλοκαίρια στις Αβδανίτες,πίνοντας καφέ στο πεζούλι μπροστά από το σπίτι της γιαγιάς μου. Σ΄αυτή τη φωτό όμως με πέτυχες σε απόγνωση!Τελευταία φορά πήγα το 2008,με την δικιά μου οικογένεια πια..εύχομαι να τα καταφέρω πάλι σύντομα..

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  9. Το καλυτερο χωριο στην Κρητη..

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  10. Οι καλύτερες παιδικές αναμνήσεις. Το χωριό της μητέρας μου, Μοναχού στο επίθετο..

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  11. Αυτό το σχόλιο αφαιρέθηκε από έναν διαχειριστή ιστολογίου.

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  12. Αυτό το σχόλιο αφαιρέθηκε από τον συντάκτη.

    ΑπάντησηΔιαγραφή