Και ξανασμίξαμε. Αγκαλιασμένοι όλοι σ'ένα χορό λαβύρινθο, τυλιγμένοι από ιδρώτα κι ανάσες αλκοολικές. Κι ήταν εκεί ξανά το μισοφέγγαρο, ν'ανατέλλει μέσα απ'το χάραμα πυροδοτώντας μια αδιάκοπη δοξαριά. Πατούσαμε γερά τα βήματά μας, χωρίς φόβο, χωρίς ελπίδα, ελεύθεροι. Ξέραμε τί μας περιμένει. Πώς φτάσαμε ως εδώ αποκαμώσαμε να ρωτάμε κι απάντηση πάψαμε να ζητούμε. Θα αποχωριστούμε τα πιο αθώα μας πρόσωπα, ξανά και ξανά, με μια βαλίτσα στο χέρι, με μια πέτρα για καρδιά. Μα ο Σκορπιός θα συνεχίσει να τρεμοπαίζει στον ορίζοντά μας και πέντε βήματα γερά πάνω σε ξένα χώματα, ώθηση και παλμό θα μας δίνουν να μη μετρούμε αυτά που ζήσαμε, αλλά να ζούμε αυτά που μάθαμε.
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου